Ang kakulangan ng kamalayan at maling kaalaman tungkol sa demensya ay isa pang malaking hamon. Maraming Pilipino ang nakikita ang demensya bilang normal na bahagi ng pagtanda, at hindi hinahanap ang medikal na tulong. Ang stigma at diskriminasyon laban sa mga may demensya ay laganap pa rin, na nagiging dahilan ng social isolation at kawalan ng suporta para sa mga pasyente at kanilang mga tagapag-alaga.

Mga Hamon sa Pangangalaga at Suporta

Ang pangangalaga sa mga may demensya ay karaniwang nahuhulog sa mga kamag-anak, lalo na sa mga kababaihan. Ang kakulangan ng formal support systems at limitadong access sa specialized care ay nagdudulot ng matinding pisikal, emosyonal, at pinansyal na pahirap sa mga pamilya. Maraming tagapag-alaga ang nag-iiwan ng trabaho o nabibigyan ng mas kaunting oras sa trabaho, na may malaking epekto sa kanilang kalagayang pinansyal.

Ang kakulangan ng mga espesyalista sa demensya at geriatric care facilities ay isa pang malaking problema. Sa buong bansa, may limitadong bilang lamang ng mga neurologist, geriatrician, at psychiatrist na may espesyalisasyon sa pangangalaga ng demensya. Ang karamihan sa kanila ay nakabase sa mga urban centers, na nag-iiwan sa mga rural areas na kulang sa access sa specialized care.

Mga Inisyatiba ng Pamahalaan at Pribadong Sektor

Sa kabila ng mga hamon, may umuusbong na mga positibong hakbang para tugunan ang lumalaking krisis ng demensya. Noong 2019, inaprubahan ng Department of Health ang National Dementia Plan, na naglalayong mapahusay ang kamalayan, diagnosis, at pangangalaga para sa mga may demensya. Ang plano ay naglalayong palakasin ang primary healthcare system, magbigay ng training sa mga healthcare worker, at magtatag ng mga community-based support programs.

Ang ilang mga lokal na pamahalaan ay nagsisimula ring magpatupad ng mga inisyatiba para sa demensya. Halimbawa, ang Marikina City ay nagtatag ng Dementia-Friendly Community program, na naglalayong mapahusay ang kamalayan at suporta para sa mga residenteng may demensya. Kasama sa programa ang pagsasanay para sa mga barangay health worker at pagtatag ng mga support group para sa mga pamilya.

Mga Inobasyon sa Pangangalaga at Teknolohiya

Ang paggamit ng teknolohiya ay nagbibigay ng mga bagong oportunidad para mapahusay ang pangangalaga sa demensya. Ang ilang mga ospital at klinika ay nagsisimula nang gumamit ng telemedicine para magbigay ng konsultasyon at follow-up care sa mga pasyenteng may demensya, lalo na sa mga lugar na malayo sa mga urban center. Ang mga mobile app at online platform ay ginagamit din para magbigay ng impormasyon at suporta sa mga tagapag-alaga.

Ang mga innovative care models ay umuusbong din. Ang ilang nursing home at assisted living facilities ay nagpapatupad ng mga person-centered na pamamaraan sa pangangalaga, na binibigyang-diin ang indibidwal na pangangailangan at kagustuhan ng mga residente. Ang mga memory cafe at social clubs para sa mga may demensya ay nagsisimula ring lumitaw sa ilang urban areas, na nagbibigay ng mga ligtas na espasyo para sa socialization at aktibidad.

Ang Papel ng Pamilya at Komunidad

Sa kulturang Pilipino, ang pamilya ay nananatiling sentro ng pangangalaga para sa mga may demensya. Ang pagpapahalaga sa pamilya at respeto sa matatanda ay maaaring maging positibong puwersa sa pagbibigay ng suporta at pag-aalaga. Gayunpaman, kailangan ng mas malawak na suporta mula sa komunidad at lipunan para maibsan ang bigat sa mga pamilya.

Ang mga community-based na programa, tulad ng mga support group at respite care services, ay nagsisimulang lumitaw sa ilang lugar. Ang mga ito ay nagbibigay ng mahalagang suporta sa mga tagapag-alaga, na nagbibigay-daan sa kanila na magkaroon ng pahinga at makipag-ugnayan sa iba pang nasa katulad na sitwasyon. Ang mga volunteer program, kung saan ang mga kabataan o retirado ay tumutulong sa pag-aalaga sa mga may demensya, ay nagsisimula ring maging popular.

Pagtugon sa Mga Hamon sa Hinaharap

Habang patuloy na lumalaki ang populasyon ng matatanda sa Pilipinas, ang pangangailangan para sa komprehensibong estratehiya sa pagtugon sa demensya ay nagiging mas mahalaga. Ang pagtaas ng pampublikong kamalayan, pagpapahusay ng access sa healthcare, at pagbuo ng mas maraming support system para sa mga pasyente at tagapag-alaga ay magiging kritikal.

Ang pamumuhunan sa pananaliksik at edukasyon ay mahalaga rin. Ang mas maraming pag-aaral tungkol sa mga risk factor at preventive measure na partikular sa konteksto ng Pilipinas ay makakatulong sa pagbuo ng mas mahusay na mga estratehiya sa pag-iwas at pangangalaga. Ang pagsasanay ng mas maraming healthcare professional sa geriatric care at dementia management ay makakatulong din sa pagpapahusay ng kalidad ng pangangalaga.

Ang pagtugon sa demensya ay nangangailangan ng whole-of-society approach. Ang pamahalaan, pribadong sektor, civil society, at mga komunidad ay kailangang magtulungan para matugunan ang lumalaking hamon na ito. Sa pamamagitan ng pagbuo ng mas inclusive at suportadong lipunan para sa mga may demensya at kanilang mga tagapag-alaga, maaaring maibsan ng Pilipinas ang bigat ng sakit na ito at mapahusay ang kalidad ng buhay ng milyun-milyong apektado nito.