ໃນຊ່ວງທົດສະວັດຕໍ່ມາ, ການເຕະບານໃນພື້ນທີ່ສູງໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຫຼາຍຂຶ້ນ. ທີມຊາດໂບລີເວຍໄດ້ນຳໃຊ້ຂໍ້ໄດ້ປຽບຈາກການຫຼິ້ນຢູ່ບ້ານ ໂດຍເອົາຊະນະທີມເຢືອນທີ່ບໍ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບສະພາບແວດລ້ອມ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ມີການໂຕ້ຖຽງກັນກ່ຽວກັບຄວາມຍຸຕິທຳໃນການແຂ່ງຂັນ.

ໃນປີ 2007, FIFA ໄດ້ອອກກົດລະບຽບຫ້າມການຈັດການແຂ່ງຂັນລະດັບນາໆຊາດໃນລະດັບຄວາມສູງກວ່າ 2,500 ແມັດ. ແຕ່ການຫ້າມນີ້ໄດ້ຖືກຍົກເລີກໃນປີຕໍ່ມາ ຫຼັງຈາກມີການປະທ້ວງຈາກປະເທດໃນອາເມລິກາໃຕ້. ປະຈຸບັນ, ການເຕະບານຢູ່ທີ່ສູງຍັງຄົງດຳເນີນຕໍ່ໄປ ແລະ ເປັນສ່ວນໜຶ່ງຂອງວັດທະນະທຳການກິລາໃນຫຼາຍປະເທດ.

ຜົນກະທົບທາງດ້ານສະລີລະວິທະຍາຕໍ່ນັກກິລາ

ການຫຼິ້ນເຕະບານໃນລະດັບຄວາມສູງມີຜົນກະທົບຫຼາຍຢ່າງຕໍ່ຮ່າງກາຍຂອງນັກກິລາ. ອາກາດບາງເຮັດໃຫ້ປອດຮັບອອກຊີເຈນໄດ້ໜ້ອຍລົງ ເຊິ່ງສົ່ງຜົນໃຫ້ຮ່າງກາຍຕ້ອງເຮັດວຽກໜັກຂຶ້ນເພື່ອຮັກສາລະດັບອອກຊີເຈນໃນເລືອດ. ນີ້ອາດເຮັດໃຫ້ນັກກິລາຮູ້ສຶກເມື່ອຍງ່າຍ, ຫາຍໃຈຖີ່ ແລະ ມີອາການເວียນຫົວ.

ນອກຈາກນີ້, ອຸນຫະພູມທີ່ຕ່ຳລົງຍັງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງກ້າມເນື້ອ. ນັກກິລາອາດຕ້ອງໃຊ້ເວລາອົບອຸ່ນຮ່າງກາຍດົນກວ່າປົກກະຕິ ແລະ ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ການບາດເຈັບສູງຂຶ້ນ. ການສູນເສຍນ້ຳໃນຮ່າງກາຍກໍ່ເກີດຂຶ້ນໄວກວ່າປົກກະຕິ ເນື່ອງຈາກຄວາມຊຸ່ມຕ່ຳ ແລະ ການຫາຍໃຈຖີ່.

ເພື່ອຮັບມືກັບສະພາບແວດລ້ອມດັ່ງກ່າວ, ນັກກິລາຕ້ອງປັບຕົວທາງດ້ານສະລີລະວິທະຍາ. ຮ່າງກາຍຈະເພີ່ມການຜະລິດເມັດເລືອດແດງເພື່ອຂົນສົ່ງອອກຊີເຈນໄດ້ດີຂຶ້ນ. ແຕ່ການປັບຕົວນີ້ຕ້ອງໃຊ້ເວລາຫຼາຍມື້ ຫຼື ອາທິດ ເຊິ່ງເປັນສິ່ງທ້າທາຍສຳລັບທີມເຢືອນທີ່ມາແຂ່ງຂັນໃນໄລຍະສັ້ນ.

ຜົນກະທົບຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລູກບານ

ນອກຈາກຜົນກະທົບຕໍ່ນັກກິລາແລ້ວ, ການເຕະບານຢູ່ທີ່ສູງຍັງສົ່ງຜົນຕໍ່ການເຄື່ອນໄຫວຂອງລູກບານ. ອາກາດບາງເຮັດໃຫ້ແຮງຕ້ານທານໜ້ອຍລົງ ສົ່ງຜົນໃຫ້ລູກບານເຄື່ອນທີ່ໄວຂຶ້ນ ແລະ ໄກກວ່າປົກກະຕິ. ການສົ່ງບານໄລຍະໄກ ຫຼື ການຍິງປະຕູຈາກໄລຍະໄກຈຶ່ງມີປະສິດທິພາບຫຼາຍຂຶ້ນ.

ການຄວບຄຸມລູກບານກໍ່ເປັນສິ່ງທ້າທາຍ. ລູກບານມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະລອຍຂຶ້ນສູງກວ່າປົກກະຕິ ແລະ ມີການເຄື່ອນໄຫວທີ່ບໍ່ແນ່ນອນ. ນີ້ເຮັດໃຫ້ການຮັບບານ, ການຄວບຄຸມບານ ແລະ ການເຕະບານຢ່າງແມ່ນຢຳຍາກຂຶ້ນ. ຜູ້ຮັກສາປະຕູຕ້ອງປັບຕົວເປັນພິເສດ ເນື່ອງຈາກການປະເມີນທິດທາງ ແລະ ຄວາມໄວຂອງລູກບານມີຄວາມທ້າທາຍຫຼາຍຂຶ້ນ.

ນອກຈາກນີ້, ການເຕະລູກໂຄ້ງ ຫຼື ການເຕະມຸມກໍ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງ. ລູກບານມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະໂຄ້ງໜ້ອຍລົງ ແລະ ເຄື່ອນທີ່ໄວຂຶ້ນ. ນັກກິລາຕ້ອງປັບເຕັກນິກການເຕະ ແລະ ການຄິດໄລ່ທິດທາງຂອງລູກບານ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຜົນລັບທີ່ຕ້ອງການ.

ຍຸດທະສາດ ແລະ ເຕັກນິກການຫຼິ້ນ

ການຫຼິ້ນເຕະບານຢູ່ທີ່ສູງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ມີການປັບຍຸດທະສາດ ແລະ ເຕັກນິກການຫຼິ້ນ. ທີມທີ່ຄຸ້ນເຄີຍກັບສະພາບແວດລ້ອມມັກຈະນຳໃຊ້ການສົ່ງບານໄລຍະໄກ ແລະ ການຍິງປະຕູຈາກໄລຍະໄກ ເພື່ອໃຊ້ປະໂຫຍດຈາກການເຄື່ອນທີ່ຂອງລູກບານທີ່ໄວ ແລະ ໄກຂຶ້ນ. ການໂຈມຕີແບບໄວກໍ່ມີປະສິດທິພາບ ເນື່ອງຈາກຄູ່ຕໍ່ສູ້ອາດມີປະຕິກິລິຍາຊ້າລົງເນື່ອງຈາກຄວາມເມື່ອຍ.

ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ທີມເຢືອນມັກຈະປັບໃຊ້ຍຸດທະສາດແບບປ້ອງກັນຫຼາຍຂຶ້ນ. ພວກເຂົາອາດຈະຫຼີກລ່ຽງການວິ່ງຫຼາ