ໃນຊ່ວງທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ການຫຼີ້ນເກມຟອນເມືອງລາວໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມເພີ່ມຂຶ້ນເລື້ອຍໆ, ບໍ່ພຽງແຕ່ໃນເຂດຊົນນະບົດເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ຍັງລວມເຖິງເຂດຕົວເມືອງນຳອີກ. ລັດຖະບານລາວກໍໄດ້ຮັບຮູ້ເຖິງຄວາມສຳຄັນຂອງກິລາພື້ນເມືອງນີ້ ແລະ ໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ມີການແຂ່ງຂັນໃນລະດັບຊາດ. ການພັດທະນານີ້ໄດ້ຊ່ວຍຮັກສາ ແລະ ເຜີຍແຜ່ມໍລະດົກທາງວັດທະນະທຳອັນລ້ຳຄ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປ.

ກົດລະບຽບ ແລະ ວິທີການຫຼີ້ນ

ການຫຼີ້ນເກມຟອນເມືອງລາວມີກົດລະບຽບທີ່ບໍ່ຊັບຊ້ອນ ແຕ່ຕ້ອງອາໄສທັກສະ ແລະ ຄວາມແຂງແຮງຂອງຮ່າງກາຍຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ຜູ້ຫຼີ້ນຈະຖືກແບ່ງອອກເປັນສອງທີມ, ແຕ່ລະທີມມີຜູ້ຫຼີ້ນ 5-7 ຄົນ. ເຂົາເຈົ້າຈະຢືນຢູ່ສອງຝັ່ງຂອງເສັ້ນແບ່ງກາງເດີ່ນ. ຈຸດປະສົງຂອງເກມແມ່ນເພື່ອໂຍນໝາກບານທີ່ເຮັດຈາກໄມ້ໄຜ່ຫຼືຫວາຍໃຫ້ຂ້າມເສັ້ນກາງ ແລະ ຕົກລົງໃນເຂດຂອງຝ່າຍກົງກັນຂ້າມ.

ຜູ້ຫຼີ້ນສາມາດໃຊ້ທຸກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍເພື່ອສົ່ງໝາກບານ, ຍົກເວັ້ນມື ແລະ ແຂນ. ທັກສະທີ່ສຳຄັນໃນການຫຼີ້ນປະກອບມີການໃຊ້ຫົວເຂົ່າ, ຕີນ, ແລະ ໜ້າອົກເພື່ອຄວບຄຸມ ແລະ ສົ່ງໝາກບານ. ທີມທີ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ໝາກບານຕົກລົງໃນເຂດຂອງຝ່າຍກົງກັນຂ້າມຈະໄດ້ຮັບຄະແນນ. ເກມຈະສິ້ນສຸດລົງເມື່ອທີມໃດທີມໜຶ່ງເຮັດໄດ້ຄະແນນເຖິງຈຳນວນທີ່ກຳນົດໄວ້, ໂດຍທົ່ວໄປແມ່ນ 21 ຄະແນນ.

ເທັກນິກ ແລະ ຍຸດທະສາດໃນການຫຼີ້ນ

ການຫຼີ້ນເກມຟອນເມືອງລາວຕ້ອງອາໄສທັກສະທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ການຝຶກຝົນຢ່າງໜັກ. ເທັກນິກພື້ນຖານທີ່ສຳຄັນປະກອບມີ:

1. ການໃຊ້ຫົວເຂົ່າ: ຜູ້ຫຼີ້ນຕ້ອງຝຶກໃຊ້ຫົວເຂົ່າເພື່ອຄວບຄຸມໝາກບານ ແລະ ສົ່ງໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມທີມ. ເທັກນິກນີ້ຕ້ອງການຄວາມແມ່ນຍຳ ແລະ ການຄວບຄຸມກຳລັງທີ່ດີ.

2. ການເຕະດ້ວຍຕີນ: ການເຕະດ້ວຍຕີນເປັນວິທີທີ່ມີປະສິດທິພາບໃນການສົ່ງໝາກບານໄປໄກ. ຜູ້ຫຼີ້ນຕ້ອງຝຶກການເຕະໃຫ້ແມ່ນ ແລະ ມີກຳລັງພຽງພໍ.

3. ການໃຊ້ໜ້າອົກ: ການໃຊ້ໜ້າອົກເພື່ອຮັບ ແລະ ຄວບຄຸມໝາກບານເປັນທັກສະທີ່ສຳຄັນ. ມັນຕ້ອງການການຈັງຫວະທີ່ດີ ແລະ ການຄວບຄຸມຮ່າງກາຍທີ່ແມ່ນຍຳ.

4. ການເດາະ: ຜູ້ຫຼີ້ນຕ້ອງສາມາດເດາະໝາກບານດ້ວຍສ່ວນຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍເພື່ອຮັກສາການຄວບຄຸມ ແລະ ກຽມພ້ອມສຳລັບການສົ່ງຕໍ່.

ນອກຈາກທັກສະສ່ວນບຸກຄົນແລ້ວ, ຍຸດທະສາດຂອງທີມກໍມີຄວາມສຳຄັນບໍ່ແພ້ກັນ. ທີມທີ່ປະສົບຜົນສຳເລັດຈະມີການວາງຕຳແໜ່ງຜູ້ຫຼີ້ນທີ່ດີ, ການສື່ສານທີ່ມີປະສິດທິພາບ, ແລະ ການປ່ຽນລະຫວ່າງການໂຈມຕີ ແລະ ການປ້ອງກັນຢ່າງວ່ອງໄວ. ການຝຶກຊ້ອມເປັນທີມຢ່າງສະໝ່ຳສະເໝີເປັນກຸນແຈສຳຄັນໃນການພັດທະນາການປະສານງານ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈກັນໃນທີມ.

ອຸປະກອນ ແລະ ສະໜາມການແຂ່ງຂັນ

ອຸປະກອນຫຼັກທີ່ໃຊ້ໃນການຫຼີ້ນເກມຟອນເມືອງລາວແມ່ນໝາກບານ. ໝາກບານນີ້ມັກຈະເຮັດຈາກໄມ້ໄຜ່ຫຼືຫວາຍ, ເຊິ່ງຖືກສານເປັນຮູບກົມ ແລະ ມີຂະໜາດປະມານ 12-15 ຊັງຕີແມັດໃນເສັ້ນຜ່າສູນກາງ. ນ້ຳໜັກຂອງໝາກບານຈະຢູ່ລະຫວ່າງ 150-200 ກຣາມ. ການເລືອກວັດສະດຸ ແລະ ວິທີການສານທີ່ເໝາະສົມແມ່ນສຳຄັນຫຼາຍ ເພື່ອໃຫ້ໝາກບານມີຄວາມທົນທານ ແລະ ມີການເດ້ງທີ່ດີ.

ສະໜາມການແຂ່ງຂັນມີຂະໜາດປະມານ 13.4 ແມັດ x 6.1 ແມັດ, ແບ່ງເປັນສອງເຂດເທົ່າໆກັນດ້ວຍເສັ້ນກາງ. ຄວາມສູງຂອງຕາໜ່າງທີ່ແບ່ງສະໜາມແມ່ນປະມານ 1.52 ແມັດສຳລັບຜູ້ຊາຍ ແລະ