ໃນປີ 1926, ສະມາຄົມເທນນິສບາງໂຕະສາກົນ (ITTF) ໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ, ເຊິ່ງເປັນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງການເຮັດໃຫ້ກິລານີ້ເປັນມາດຕະຖານ. ການແຂ່ງຂັນລະດັບໂລກຄັ້ງທຳອິດໄດ້ຈັດຂຶ້ນໃນປີ 1926 ໃນກຸງລອນດອນ. ຕໍ່ມາ, ກິລານີ້ໄດ້ຖືກບັນຈຸເຂົ້າໃນກິລາໂອລິມປິກໃນປີ 1988 ທີ່ນະຄອນໂຊລ, ເກົາຫຼີໃຕ້.

ຕະຫຼອດຫຼາຍທົດສະວັດທີ່ຜ່ານມາ, ເທນນິສບາງໂຕະໄດ້ມີການພັດທະນາຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ. ອຸປະກອນໄດ້ຮັບການປັບປຸງ, ເຕັກນິກໃໝ່ໆໄດ້ຖືກພັດທະນາຂຶ້ນ ແລະ ກົດລະບຽບໄດ້ຮັບການປັບປຸງເພື່ອເຮັດໃຫ້ເກມມີຄວາມໜ້າສົນໃຈຫຼາຍຂຶ້ນສຳລັບຜູ້ຊົມ. ປັດຈຸບັນ, ເທນນິສບາງໂຕະເປັນໜຶ່ງໃນກິລາທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມນິຍົມຫຼາຍທີ່ສຸດໃນໂລກ, ໂດຍສະເພາະໃນປະເທດເອເຊຍ.

ກົດລະບຽບ ແລະ ອຸປະກອນພື້ນຖານ

ກົດລະບຽບພື້ນຖານຂອງເທນນິສບາງໂຕະແມ່ນງ່າຍດາຍ ແຕ່ຕ້ອງການຄວາມຊຳນານສູງເພື່ອຫຼິ້ນໃຫ້ໄດ້ດີ. ຜູ້ຫຼິ້ນຕ້ອງຕີລູກບານຂ້າມຕາໜ່າງໄປຫາຝ່າຍກົງກັນຂ້າມໂດຍບໍ່ໃຫ້ລູກບານຕົກລົງພື້ນຝັ່ງຂອງຕົນເອງ. ຜູ້ຫຼິ້ນຈະໄດ້ຄະແນນເມື່ອຄູ່ຕໍ່ສູ້ບໍ່ສາມາດສົ່ງລູກບານຄືນມາໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ. ເກມໜຶ່ງຈະຈົບລົງເມື່ອຝ່າຍໃດຝ່າຍໜຶ່ງໄດ້ 11 ຄະແນນ ແລະ ນຳໜ້າຢ່າງໜ້ອຍ 2 ຄະແນນ.

ອຸປະກອນພື້ນຖານປະກອບດ້ວຍ:

1. ໂຕະ: ໂຕະມາດຕະຖານມີຂະໜາດ 2.74 ມ x 1.525 ມ ແລະ ສູງ 76 ຊມ. ໜ້າໂຕະຕ້ອງມີສີເຂັ້ມ, ສ່ວນຫຼາຍແມ່ນສີຂຽວຫຼືສີນ້ຳເງິນ.

2. ຕາໜ່າງ: ຕາໜ່າງແບ່ງໂຕະອອກເປັນສອງສ່ວນເທົ່າກັນ, ມີຄວາມສູງ 15.25 ຊມ.

3. ລູກບານ: ລູກບານເຮັດຈາກພລາສຕິກ, ມີຂະໜາດເສັ້ນຜ່າສູນກາງ 40 ມມ ແລະ ນ້ຳໜັກ 2.7 ກຣາມ.

4. ໄມ້ຕີ: ໄມ້ຕີປະກອບດ້ວຍໄມ້ທີ່ມີຄວາມໜາຕ່າງກັນ ແລະ ຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຢາງພິເສດທັງສອງດ້ານ.

ໃນລະດັບມືອາຊີບ, ອຸປະກອນທັງໝົດຕ້ອງໄດ້ຮັບການຮັບຮອງຈາກ ITTF ເພື່ອຮັບປະກັນຄວາມຍຸດຕິທຳໃນການແຂ່ງຂັນ.

ເຕັກນິກ ແລະ ຍຸດທະສາດພື້ນຖານ

ເທນນິສບາງໂຕະຕ້ອງການທັກສະທີ່ຫຼາກຫຼາຍ ແລະ ການຝຶກຝົນຢ່າງໜັກ. ເຕັກນິກພື້ນຖານປະກອບດ້ວຍ:

1. ການຈັບໄມ້ຕີ: ມີສອງວິທີຫຼັກໃນການຈັບໄມ້ຕີ - ແບບຈັບດ້າມປืນ (penhold) ແລະ ແບບຈັບມືສັ່ນ (shakehand). ແຕ່ລະວິທີມີຂໍ້ດີ ແລະ ຂໍ້ເສຍຂອງມັນເອງ.

2. ການຕີໂຟຣ໌ແຮນ: ເປັນການຕີພື້ນຖານທີ່ໃຊ້ດ້ານໜ້າຂອງໄມ້ຕີ, ເໝາະສຳລັບການໂຈມຕີ.

3. ການຕີແບັກແຮນ: ເປັນການຕີດ້ວຍດ້ານຫຼັງຂອງໄມ້ຕີ, ມັກໃຊ້ສຳລັບການປ້ອງກັນ.

4. ການເສີຟ: ເປັນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງການແລກປ່ຽນ, ຕ້ອງໂຍນລູກບານຂຶ້ນ ແລະ ຕີໃຫ້ຂ້າມຕາໜ່າງ.

5. ການຕີໝຸນ: ເປັນເຕັກນິກສຳຄັນທີ່ເຮັດໃຫ້ລູກບານໝຸນ, ສ້າງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ກັບຄູ່ຕໍ່ສູ້.

ຍຸດທະສາດໃນການຫຼິ້ນປະກອບດ້ວຍ:

1. ການຄວບຄຸມຈັງຫວະ: ພະຍາຍາມກຳນົດຈັງຫວະຂອງເກມ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນການຫຼິ້ນແບບໄວຫຼືຊ້າ.

2. ການປ່ຽນແປງຄວາມໄວ ແລະ ທິດທາງ: ການປ່ຽນແປງຄວາມໄວ ແລະ ທິດທາງຂອງລູກບານສາມາດສ້າງຄວາມສັບສົນໃຫ້ກັບຄູ່ຕໍ່ສູ້.

3. ການໃຊ້ພື້ນທີ່ໂຕະ: ການຕີລູກບານໄປຍັງຈຸດຕ່າງໆຂອງໂຕະສາມາດບັງຄັບໃຫ້ຄູ່ຕໍ່ສູ້ເຄື່ອນທີ່ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເກີດຂໍ້ຜິດພາດ.

4. ການອ່ານເກມຂອງຄູ່ຕໍ່ສູ້: ການສັງເກດ ແລະ ວິເຄາະຮູບແບບການຫຼິ້ນຂອງຄູ່ຕໍ່ສູ້ສາມາດຊ່ວຍໃນການວາງແຜນຍຸດທະສາດ.

ການພັດທະນາທັກສະເຫຼົ່ານີ້ຕ້ອງໃຊ້ເວລາ ແລະ ການຝຶກຝົ