ນອກຈາກການຫຼຸດລົງຂອງມວນສະໝອງແລ້ວ, ຍັງມີການປ່ຽນແປງອື່ນໆອີກ. ເສັ້ນເລືອດໃນສະໝອງອາດຈະແຄບລົງ ແລະ ແຂງຂຶ້ນ, ເຊິ່ງສາມາດຫຼຸດການໄຫຼວຽນຂອງເລືອດ. ຊ່ອງຫວ່າງລະຫວ່າງເຊລສະໝອງ ຫຼື ນິວຣອນ ອາດຈະກວ້າງຂຶ້ນ, ແລະ ຈຳນວນການເຊື່ອມຕໍ່ລະຫວ່າງນິວຣອນ ຫຼືທີ່ເອີ້ນວ່າ ຊີແນບ ອາດຈະຫຼຸດລົງ. ການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ວິທີການສື່ສານຂອງນິວຣອນ ແລະປະສິດທິພາບການເຮັດວຽກຂອງສະໝອງໂດຍລວມ.

ຜົນກະທົບຕໍ່ການເຮັດວຽກຂອງສະໝອງ

ການປ່ຽນແປງທາງໂຄງສ້າງເຫຼົ່ານີ້ສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ການເຮັດວຽກຂອງສະໝອງໃນຫຼາຍວິທີ. ໜຶ່ງໃນຜົນກະທົບທີ່ພົບເຫັນຫຼາຍທີ່ສຸດແມ່ນການຫຼຸດລົງຂອງຄວາມໄວໃນການປະມວນຜົນ. ຜູ້ສູງອາຍຸອາດຈະພົບວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການເວລາດົນຂຶ້ນເພື່ອປະມວນຜົນຂໍ້ມູນໃໝ່ ຫຼື ຕອບສະໜອງຕໍ່ສະຖານະການທີ່ຊັບຊ້ອນ. ນອກຈາກນີ້, ການຮຽນຮູ້ຂໍ້ມູນໃໝ່ ແລະ ການເກັບຮັກສາມັນໄວ້ໃນຄວາມຈື່ອາດຈະກາຍເປັນສິ່ງທີ່ທ້າທາຍຫຼາຍຂຶ້ນ.

ຄວາມຈື່ເປັນອີກຂົງເຂດໜຶ່ງທີ່ມັກຈະໄດ້ຮັບຜົນກະທົບ. ໂດຍສະເພາະແມ່ນຄວາມຈື່ລະຍະສັ້ນ ແລະ ຄວາມຈື່ໃນການເຮັດວຽກທີ່ອາດຈະຫຼຸດລົງ. ຜູ້ສູງອາຍຸອາດຈະພົບວ່າມັນຍາກຂຶ້ນໃນການຈື່ຊື່ໃໝ່ ຫຼື ຈື່ວ່າພວກເຂົາວາງກະແຈລົດໄວ້ບ່ອນໃດ. ເຖິງຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຄວາມຈື່ລະຍະຍາວມັກຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຜົນກະທົບຫຼາຍ, ແລະຜູ້ສູງອາຍຸສ່ວນຫຼາຍສາມາດຈື່ຈຳເຫດການໃນອະດີດໄດ້ດີ.

ການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ຍັງສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມສາມາດໃນການຈົດຈໍ່ ແລະ ການມີສະມາທິອີກດ້ວຍ. ຜູ້ສູງອາຍຸອາດຈະພົບວ່າມັນຍາກຂຶ້ນໃນການສຸມໃສ່ໜ້າວຽກໃດໜຶ່ງເປັນເວລາດົນ ຫຼື ເພື່ອແຍກສິ່ງລົບກວນອອກ. ນອກຈາກນີ້, ຄວາມສາມາດໃນການເຮັດຫຼາຍໜ້າວຽກໃນເວລາດຽວກັນ ຫຼື ການສັບປ່ຽນລະຫວ່າງໜ້າວຽກຕ່າງໆຢ່າງວ່ອງໄວອາດຈະຫຼຸດລົງ.

ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງບຸກຄົນ

ເຖິງແມ່ນວ່າການປ່ຽນແປງເຫຼົ່ານີ້ເປັນສິ່ງທົ່ວໄປໃນໄວເຖົ້າ, ແຕ່ມັນສຳຄັນທີ່ຈະຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າມີຄວາມແຕກຕ່າງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍລະຫວ່າງບຸກຄົນ. ບາງຄົນອາດຈະປະສົບກັບການຫຼຸດລົງຂອງການເຮັດວຽກຂອງສະໝອງຢ່າງຫຼວງຫຼາຍເມື່ອແກ່ລົງ, ໃນຂະນະທີ່ຄົນອື່ນອາດຈະຮັກສາຄວາມສາມາດທາງປັນຍາຂອງພວກເຂົາໄວ້ໄດ້ຢ່າງດີຈົນເຖິງອາຍຸສູງ. ປັດໄຈຫຼາຍຢ່າງສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຄວາມແຕກຕ່າງເຫຼົ່ານີ້, ລວມທັງພັນທຸກຳ, ການດຳລົງຊີວິດ, ລະດັບການສຶກສາ, ແລະສຸຂະພາບໂດຍລວມ.

ການຄົ້ນຄວ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຜູ້ທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນກິດຈະກຳທີ່ກະຕຸ້ນສະໝອງຕະຫຼອດຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ເຊັ່ນ ການອ່ານ, ການຫຼິ້ນເກມປິດສະໜາ, ຫຼືການຮຽນພາສາໃໝ່, ມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະຮັກສາການເຮັດວຽກຂອງສະໝອງໄດ້ດ