Ten artykuł ma charakter wyłącznie informacyjny i nie powinien być traktowany jako porada medyczna. Proszę skonsultować się z wykwalifikowanym specjalistą opieki zdrowotnej w celu uzyskania indywidualnych zaleceń i leczenia.

Metody przeszczepu włosów

Najczęściej stosowane techniki to FUE (Follicular Unit Extraction) i FUT (Follicular Unit Transplantation). FUE polega na pobieraniu pojedynczych jednostek mieszkowych i jest mniej inwazyjna, pozostawia drobne punkciki. FUT polega na wycięciu paska skóry z miejsca dawcy i wymaga zszycia, ale bywa bardziej efektywna przy bardzo dużych ubytkach. W praktyce wybór techniki zależy od gęstości włosów dawczych, oczekiwań pacjenta oraz doświadczenia zespołu chirurgicznego. Nowocześniejsze modyfikacje to DHI czy techniki wspomagane automatyzacją.

Kto kwalifikuje się do zabiegu?

Kandydatami są osoby z trwałym łysieniem typu androgenowego, posiadające wystarczającą ilość zdrowych mieszków w obszarze dawcy. Ważne są realistyczne oczekiwania, ogólny stan zdrowia oraz brak aktywnych chorób skóry w miejscu zabiegu. U młodszych pacjentów rozważana jest ostrożność, z uwagi na postęp łysienia. Przed decyzją zaleca się konsultację, badanie stanu włosów i omówienie alternatyw. Przed wyborem kliniki warto sprawdzić opinie o local services i porównać doświadczenie zespołu, choć oceny online nie zastąpią osobistej konsultacji.

Przygotowanie i przebieg zabiegu

Przygotowanie obejmuje konsultację, zdjęcia dokumentacyjne i ewentualne badania krwi. Dzień zabiegu zwykle rozpoczyna się miejscowym znieczuleniem; pacjent jest przytomny, ale nie odczuwa bólu. W FUE pobiera się kolejno mieszki włosowe, które są następnie przygotowywane i implantowane w miejscach biorczych. Całość może trwać kilka godzin do całego dnia, w zależności od liczby przeszczepianych jednostek. Po zabiegu stosuje się opatrunki i instrukcje pielęgnacyjne; czasem zalecane są antybiotyki lub leki wspomagające gojenie.

Rekonwalescencja i oczekiwane efekty

Pierwsze dni po zabiegu wiążą się z obrzękiem skóry głowy, możliwym dyskomfortem i delikatnymi strupkami wokół przeszczepionych mieszków. Przez kilka tygodni część przeszczepionych włosów może wypaść — to zjawisko zwane „shock loss” i nie oznacza niepowodzenia, ponieważ po kilku miesiącach zaczyna postępować odrost. Pełne rezultaty zwykle widoczne są po 9–12 miesiącach; czasami konieczne są uzupełniające zabiegi. Konserwacja efektu może wymagać terapii farmakologicznej lub zabiegów wspomagających.

Ryzyka i możliwe powikłania

Jak przy każdej interwencji chirurgicznej, istnieje ryzyko infekcji, blizn, krwawienia, nadmiernego bólu lub reakcji na znieczulenie. Niektóre osoby doświadczają nierównomiernego wzrostu włosów, trwałych blizn lub konieczności korekcji. Ryzyko zależy od techniki, umiejętności zespołu oraz stanu zdrowia pacjenta. Szczególną ostrożność trzeba zachować przy chorobach przewlekłych czy przyjmowaniu leków wpływających na krzepnięcie. Rzetelna konsultacja i przestrzeganie zaleceń pozabiegowych zmniejszają prawdopodobieństwo komplikacji.

Wybór kliniki i opieka po zabiegu

Wybierając placówkę, warto sprawdzić kwalifikacje zespołu, dokumentację zdjęciową przed‑/po oraz doświadczenie z danym typem łysienia. Konsultacja powinna wyjaśniać plan zabiegu, spodziewaną liczbę przeszczepów, możliwości korekty i przewidywany przebieg rekonwalescencji. Po zabiegu kluczowa jest opieka pozabiegowa: instrukcje mycia, ochrona przed słońcem, kontrolne wizyty i ewentualne wsparcie farmakologiczne. Długoterminowe rezultaty zależą także od naturalnego postępu łysienia i dalszej pielęgnacji.

Podsumowanie

Przeszczep włosów to procedura zróżnicowana pod względem technik, efektów i ryzyka, która może przynieść trwałą poprawę gęstości włosów u odpowiednio wyselekcjonowanych pacjentów. Decyzję powinna poprzedzić gruntowna konsultacja oraz realna ocena stanu włosów i oczekiwań. Ponieważ każde leczenie wymaga indywidualnego podejścia, rozmowa z doświadczonym specjalistą pozwala najlepiej ocenić korzyści i ograniczenia dostępnych rozwiązań.