การป้องกันการพลัดตกและการเสริมความปลอดภัยภายในที่พักเป็นเรื่องสำคัญสำหรับผู้สูงอายุและผู้ที่ต้องการการดูแลแบบ longtermcare โดยเฉพาะเมื่อมีปัจจัยเสี่ยงร่วม เช่น ปัญหาการทรงตัว โรคเรื้อรัง หรือภาวะสมองเสื่อม การปรับสภาพแวดล้อมและการจัดการด้าน caregiving สามารถลดโอกาสเกิดอุบัติเหตุที่นำไปสู่การบาดเจ็บหรือการเสียความสามารถในการทำกิจวัตรประจำวันได้อย่างมีนัยสำคัญ การวางแผนอย่างรอบคอบโดยอาศัยแนวทางจาก gerontology และผู้เชี่ยวชาญด้าน rehabilitation จะช่วยให้การดูแลทั้งแบบระยะสั้นและระยะยาวมีความปลอดภัยมากขึ้น

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้ข้อมูลเท่านั้นและไม่ควรถูกนำมาเป็นคำแนะนำทางการแพทย์ โปรดปรึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพที่มีคุณสมบัติสำหรับคำแนะนำและการรักษาที่เหมาะสมสำหรับแต่ละบุคคล.

การป้องกันการพลัดตก (fallprevention)

การป้องกันการพลัดตกเริ่มจากการประเมินความเสี่ยง เช่น ประวัติการล้ม ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ สภาพการมองเห็น และการใช้ยา (medication) ที่อาจทำให้มึนงงหรือความดันตก การปรับปรุงทางเดินภายในที่พักให้กว้างพอ ไม่มีสายไฟหรือพรมที่พลิกได้ ติดตั้งราวจับที่แน่นหนาในห้องน้ำและบันได และติดตั้งพื้นผิวกันลื่นในบริเวณเปียกเป็นมาตรการพื้นฐานที่มีประสิทธิภาพ การฝึกเทคนิคการลุกนั่งและการเคลื่อนไหวด้วยการฟื้นฟู (rehabilitation) ยังช่วยลดความเสี่ยงได้อีกด้วย

การสนับสนุนความสามารถในการเคลื่อนไหว (mobility)

การเสริมความปลอดภัยเกี่ยวกับ mobility ครอบคลุมทั้งการใช้เครื่องช่วยเดินอย่างเหมาะสม การปรับความสูงของเก้าอี้และเตียง การจัดพื้นที่ให้มีการเปลี่ยนทิศทางที่ปลอดภัย และการตรวจสอบรองเท้าให้กระชับและพื้นหนาเพื่อลดการลื่น การวางตำแหน่งของเฟอร์นิเจอร์ให้มีพื้นที่ทางเดินเพียงพอช่วยลดการชนและสะดุด การประเมินโดยนักกายภาพบำบัดสามารถออกแบบโปรแกรมฝึกเพื่อเพิ่มความมั่นคงของการเดินและปรับอุปกรณ์ช่วยให้เข้ากับสภาพร่างกายของผู้อยู่อาศัย

การดูแลผู้มีอาการสมองเสื่อม (dementia)

ผู้มีอาการ dementia มีความเสี่ยงต่อการพลัดตกและการหลงทางมากขึ้น ดังนั้นการออกแบบที่พักควรเน้นความเรียบง่าย ป้ายบอกตำแหน่งที่ชัดเจน และแสงสว่างเพียงพอเพื่อลดความสับสน การติดตั้งระบบเตือนภัยแบบไม่ซับซ้อนและการใช้ประตูที่ปลอดภัยเพื่อป้องกันการออกจากพื้นที่โดยไม่ตั้งใจเป็นแนวทางที่ควรพิจารณา การฝึก caregiver ให้รู้วิธีรับมือกับพฤติกรรมเสี่ยงและเทคนิคการปกป้องโดยไม่จำกัดอิสรภาพเกินจำเป็นเป็นสิ่งสำคัญในการให้ longtermcare ที่เคารพศักดิ์ศรีผู้รับการดูแล

การจัดการยาและโภชนาการ (medication, nutrition)

การจัดการ medication อย่างมีระบบ เช่น การใช้ถาดยาจัดวันและเวลา การติดฉลากที่ชัดเจน และการทบทวนยากับแพทย์หรือเภสัชกร ลดความเสี่ยงจากผลข้างเคียงที่อาจกระทบการทรงตัวหรือความรู้สึก ตัวอย่างเช่น ยากลุ่มที่ทำให้มึนงงอาจเพิ่มโอกาสการล้ม ด้าน nutrition การรับประทานอาหารที่มีสารอาหารเพียงพอช่วยให้กล้ามเนื้อและความแข็งแรงของกระดูกดีขึ้น โดยเฉพาะโปรตีน แคลเซียม และวิตามินดี การจัดเวลาอาหารให้เหมาะสมและการสนับสนุนการกลืนอาหารสำหรับผู้ที่มีปัญหาจะช่วยลดอุบัติเหตุและภาวะแทรกซ้อน

บทบาทของผู้ดูแลและการฟื้นฟู (caregiving, rehabilitation)

caregiving ที่มีประสิทธิภาพผสานการสื่อสารที่ชัดเจน การฝึกเทคนิคการยกหรือช่วยเคลื่อนย้ายอย่างปลอดภัย และการจัดตาราง respite เพื่อให้ผู้ดูแลได้รับการพักผ่อน การบูรณาการโปรแกรม rehabilitation หลังการบาดเจ็บหรือโรคเรื้อรังช่วยเรียกคืนทักษะการเคลื่อนไหวและความสมดุล การประเมินเป็นระยะโดยทีมผู้เชี่ยวชาญ เช่น นักกายภาพบำบัด นักกิจกรรมบำบัด และแพทย์โรคชรา จะช่วยปรับแผนการดูแลให้สอดคล้องกับเป้าหมายการฟื้นฟูและคุณภาพชีวิต

การเตรียมพร้อมสำหรับสถานการณ์ฉุกเฉินและบริการในพื้นที่ (local services)

การมีแผนฉุกเฉินที่ชัดเจน เช่น หมายเลขติดต่อฉุกเฉิน การติดตั้งเครื่องเตือนภัยที่สามารถเรียกความช่วยเหลือได้ รวมถึงการรู้จัก local services เช่น คลินิกกายภาพบำบัด ศูนย์บริการผู้สูงอายุ และบริการ palliative หรือ respite ในพื้นที่ จะช่วยลดเวลาตอบสนองเมื่อต้องการการรักษาหรือการสนับสนุนเพิ่มเติม การฝึกอบรมพื้นฐานด้านปฐมพยาบาลและการประเมินสภาพแวดล้อมเป็นประจำช่วยให้การดูแลปลอดภัยและมีความต่อเนื่อง

การป้องกันการพลัดตกและการเสริมความปลอดภัยภายในที่พักต้องอาศัยการประเมินความเสี่ยงเฉพาะบุคคล การปรับสภาพแวดล้อม การจัดการยาและโภชนาการ และการสนับสนุนจากผู้ดูแลและบริการชุมชน การบูรณาการแนวทางจาก gerontology และ rehabilitation ร่วมกับการมีแผนรองรับเหตุฉุกเฉินจะช่วยให้ผู้อยู่อาศัยรักษาความเป็นอิสระได้มากขึ้นพร้อมความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้น